Тема 3 Како колаборативна потрошувачка го нарушува традиционалниот туристички сектор

  1. Позитивни и негативни аспекти на КП  во туризмот

Ширењето на КП практиките во туристичката индустрија претставува позитивни и негативни аспекти, особено во врска со секторот за сместување.

Позитивни аспекти

Негативни аспекти

  • Тоа помага да се реагира на „врвовите и коритите„ на побарувачката за туристички услуги. Иако традиционалните услуги за сместување можеби се заситени поради некоја причина (следење на специјални настани), платформите за споделувањето за сместувањата може да помогне да се одговори на овој вишок на побарувачка.
  • Платформите за споделување за сместување нудат можности за сместување во области каде традиционалната понуда е помалку развиена, која создава туристичка активност во нови области. Таа ја поддржува локалната економија и ја ублажува невработеноста со прераспределба на богатството на поегалитарен начин. Генерално, употребата на неактивен имот додава разновидност на производи за туристите, но исто така им дава можност на локалните актери, вклучително и оние кои претходно биле исклучени од туристичката економија, да генерираат придобивки.
  • Тоа доведува до недостаток на долгорочни имоти за изнајмување бидејќи сопствениците претпочитаат краткорочни изнајмувања.
  • Ги испразнува туристичките области од нивните „вистинските“ жители. Тие ги напуштаат овие области главно од две причини: помалку станови/куќи се достапни, а останатите што се достапени се гледа како се зголемуваат нивните закупнини; жителите страдаат од заеднички живот со туристи бидејќи тие обично се побучни и/или помалку внимателни кон локалните конвенции бидејќи тие само минуваат низ местото.
  • Додека КП им дозволува на поединците да добијат дополнителен приход со тоа што ќе им понудат добра или вештини, тоа исто така може да ја намали сигурноста на работата ако работата во КП е нивниот единствен извор на приход затоа што тогаш на нив не им се обезбедува социјално осигурување (на пример, неплатено боледување) .
  1. Предности на избор на КП наместо актерите од традиционалиот туризам

Со промена на туристичката побарувачка и желбите, КП платформите се појавуваат како идеален избор за оние патници кои се во потрага по нешто поразлично бидејќи тоа им овозможува на гостите персонализирани и автентични искуства, помагајќи им да ја откријат локалната култура, да комуницираат со локалната заедница и да живеат како локалец отколку како турист.

Особено во индустријата за сместување, платформите за споделување, како што е Airbnb, нудат подобра разновидност на видови на сместување (од дрвени куќички до старомодни камп приколки) и даваат можности да живеат надвор од туристичките области со голем метеж, исполнувајќи ги на тој начин постмодерните барања..

Истиот елемент може да се илустрира со споделување автомобили. Додека традиционалните компании за изнајмување автомобили нудат ограничен избор на модели на автомобили, по повисоки цени и честопати близу само од аеродромите или железничките станици, компаниите за споделување автомобили им овозможуваат на поединците пристап до голем број модели на автомобили, вклучувајќи ги и луксузни автомобили, од повеќе локации низ градовите каде што оперира, демонстрирајќи  поголема погодност за потрошувачите.

  1. Реакција на носителите кон растот на КП

Средствата и зголемената привлечност на КП ги доведуваат носителите да се чувствуваат загрозени. Како реакција, тие често имаат намера да ги изнесат на виделина лимитите на КП во туристичката индустрија и да побараат од владите и општините да ги израмнат правилата на играта..

Главните критики се однесуваат на недостаток на регулативи за компаниите од КП што доведува до нелојална конкурентска цена со традиционалните играчи во туристичката индустрија. Додека хотелиерите треба да се справат со заштитата на животната средина, законот за работни односи, заштитата на потрошувачите, прописите за безбедност и здравје и повеќекратни даноци, краткорочните изнајмувања на платформите за споделување не се принудени да ги почитуваат повеќето од овие правила. Истото важи и за другите сектори од туристичката индустрија, на пример, таксистите треба да платат лиценца, додека Убер возачите не треба да ја направат оваа инвестиција иако ја работат истата работа; ресторани кои се чувствуваат загрозени од понудите на „приватните кујни“ кои не работат според строгите здравствени прописи; или тур-оператори кои се исто така силно регулирани во однос на здравјето, безбедноста и заштитата на потрошувачите, додека компаниите од КП немаат регулатива.

Во исто време, недостатокот на регулатива во врска со активностите на КП, исто така, наведува одреден дел од потрошувачите да се потпрат на традиционалните туристички актери. Всуштност, тие нудат гаранции во однос на стандардите за квалитет, здравје и безбедност на услугите бидејќи тие се во согласност со строгите прописи и се професионални даватели на услуги.