Погледнете ги фактите подолу:
Колку подоцна храната се троши по должината на ланецот, толку се поголеми влијанијата врз животната средина и економијата. Мора да се земат предвид енергијата и природните ресурси потрошени за нивна обработка, транспорт, складирање и варење, како и калориите и хранливите материи што ги содржи.
Повеќето отпадоци од храна завршуваат на депонии и произведуваат потоа голема количина метан. Метанот е стакленички гас 20 пати полош од СО2 во смисла на стакленички гасови (GHG), предизвикувајќи глобално затоплување и климатски промени.
Доколку се вклучи во списокот на земји рангирани според нивните емисии на стаклена градина, отпадот од храна би бил на трето место, веднаш по САД и Кина. Се проценува дека 1,6 милијарди тони храна што се губи и се троши годишно, што претставува 8% од глобалните емисии на стакленички гасови.
Бидејќи земјоделството сочинува 70% од водата што се користи низ целиот свет, отпадот од храна, исто така, претставува голем отпад на ресурси на слатка и подземна вода.
Да се произведе еден килограм говедско месо значи да се потрошат 50.000 литри вода што би се искористиле за производство на тоа месо.
Истурањето на една чаша млеко, теоретски значи и трошење на скоро 1.000 литри вода.
Во однос на користењето на земјиштето, околу 1,4 милијарди хектари земја, што е приближно една третина од вкупната површина на земјоделското земјиште во светот, се користи за одгледување храна – која се троши залудно.
Ова значи дека:
Овие мапи ја прикажуваат дистрибуцијата на овие влијанија врз животната средина:
Source: Kummu, M. (2012).
Во прилог е прегледот на главните влијанија на отпадот од храна:
Еколошки
Економски
Социјални
Овој преглед покажува дека иако системот за храна оствари значителни придобивки во продуктивноста во текот на изминатите два века, тој не ги исполнува долгорочните потреби.
Индустрискиот систем на храна направи чуда во зголемувањето на глобалното производство на храна за да се исполнат зголемените побарувања од светската популација која расте. Производството на храна овозможи и раст на населението.
Но, овој линеарен модел го гледа производството на храна кое:
Иницијатива за храна – Градови и кружна економија за храна
Брендови на храна, производители, трговци на мало, влади, иноватори, управители на отпад и други играчи на пазарите за храна, сите работат кон 3 главни амбиции засновани на размислување за циркуларната економија:
Постигнувањето на овие 3 амбиции во градовите може да генерира годишни придобивки во вредност од 2,7 трилиони американски долари до 2050 година.
Дизајнерите на храна имаат моќ да се осигураат дека нивните прехранбени производи, рецепти и менија се здрави и за луѓето и за природните системи. Потоа, маркетинг-активностите можат да се обликуваат за да ги направат овие производи привлечни за луѓето: