Θέμα 5 Κριτική και όρια στη ΣΚ

Παρόλο που έχουμε αναφερθεί στις θετικές πτυχές καθώς και οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά κίνητρα για υιοθέτηση πρακτικών ΣΚ, το μοντέλο δεν ξεφεύγει από κάποια κριτική και όρια.

Μια πρώτη ανησυχία σχετίζεται με τη διάσταση της βιωσιμότητας της ιδέας. Ενώ αυτή η διάσταση χρησιμοποιείται για την προώθηση της ΣΚ, το λεγόμενο «φαινόμενο μπούμερανγκ» αμφισβητεί τον θετικό του αντίκτυπο στο περιβάλλον καθώς μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση της ζήτησης πόρων. Η αυτοκινητοβιομηχανία δείχνει καλά αυτόν τον δυνητικό κίνδυνο, καθώς η χαμηλή τιμή πρόσβασης σε κοινόχρηστο όχημα, σε σύγκριση με την ιδιοκτησία ενός, ενδέχεται να ωθήσει τους καταναλωτές να αυξήσουν τη χρήση αυτού του ρυπογόνου τρόπου μεταφοράς, ενώ θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιήσει δημόσιες πράσινες επιλογές κινητικότητας, όπως δημόσιες συγκοινωνίες, ποδήλατα ή περπάτημα.

Οι επικριτές της ΣΚ αναφέρουν επίσης τον κίνδυνο ενίσχυσης της ανισότητας του πλούτου, καθώς είναι εκείνοι που μπορούν να κατέχουν περιουσιακά στοιχεία που λαμβάνουν επιπλέον οικονομικά οφέλη. Αυτό φαίνεται στον τομέα των καταλυμάτων καθώς όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν ελκυστικά καταλύματα έχουν ήδη ένα σχετικά καλό εισόδημα.

Ένας άλλος κίνδυνος είναι η πιθανή συμβολή της ΣΚ στην προετοιμασία της εργασίας για άτομα που θα αποφασίσουν να ζήσουν σε αυτό το μοντέλο, καθώς «μερικές φορές δεν είναι βέβαιο ακόμη και από τη μία ώρα στην άλλη αν θα υπάρξει δουλειά, τι θα συνεπάγεται και πώς θα πληρωθεί». Πράγματι, αυτά τα άτομα βασίζονται σε προσωρινές και βραχυπρόθεσμες συμβάσεις, συχνά με πολύ κακή κοινωνική προστασία.

Οι σκληροί κριτικοί της ΣΚ είναι ο αθέμιτος ανταγωνισμός που φέρνει στους διάφορους τομείς στους οποίους η ΣΚ είναι επιτυχής καθώς οι δραστηριότητές της ρυθμίζονται ελαφρώς ή όχι (ακόμη). Κατά συνέπεια, οι εταιρείες της ΣΚ αποφεύγουν κανονισμούς και μπορούν να προτείνουν χαμηλότερες τιμές από τις συμβατικές εταιρείες οι οποίες, προκειμένου να λειτουργούν νόμιμα, ενδέχεται να χρειαστεί να πληρώσουν για μια άδεια ή να εκτεθούν σε φορολογικές πρακτικές που αυξάνουν την τιμή των αγαθών και των υπηρεσιών.