Πρώτα απ’ όλα, η συσκευασία εξυπηρετεί μια λειτουργία: την προστασία των προϊόντων που συσκευάζονται. Για προστασία από υγρασία, μικροοργανισμούς, φως, μολύνσεις, κρούσεις κ.λπ. ή για ενίσχυση της συντήρησης σε συγκεκριμένες συνθήκες που μπορούν να διορθωθούν μέσα στη συσκευασία.
Στη συνέχεια, η συσκευασία μπορεί να έχει άλλες λειτουργίες όπως η προσέλκυση καταναλωτών, η εμφάνιση πληροφοριών για το προϊόν ή η αναγνώριση της επωνυμίας.
Η συσκευασία είναι χρήσιμη. Εάν τα προϊόντα πρέπει να απορριφθούν επειδή η συσκευασία δεν είναι καλά σχεδιασμένη, αυτό σημαίνει ότι τα προϊόντα και οι συσκευασίες χρησιμοποίησαν πόρους και παρήγαγαν απόβλητα σε όλη την αλυσίδα κατασκευής και διανομής, χωρίς να δημιουργούν καμία αξία.
Η βασική λειτουργία της συσκευασίας, δηλαδή η προστασία συνήθως εξασφαλίζεται από ένα σύνολο προστατευτικών αντικειμένων: μεμονωμένα συσκευασμένα αντικείμενα τοποθετούνται σε μια σακούλα πολλών, αυτή η τσάντα τοποθετείται με άλλες σακούλες σε ένα κουτί, πολλά κουτιά βρίσκονται σε μια παλέτα και αυτή η παλέτα είναι τυλιγμένη με πλαστική μεμβράνη.
Η συσκευασία ενός αντικειμένου αποτελείται από όλα αυτά τα στοιχεία και όχι μόνο από την κύρια συσκευασία. Αυτό πρέπει να ληφθεί υπόψη κατά την εξέταση της συσκευασίας.
Η συσκευασία είναι κατασκευασμένη από διάφορα υλικά, χαρτόνι, πλαστικό, αλουμίνιο ή άλλα μέταλλα, ξύλο (κυρίως για παλέτες, αλλά μερικά μπορεί να βασίζονται σε πλαστικό), καθώς και πολυστρωματικά υλικά…
Το πλαστικό χρησιμοποιείται ευρέως για τη συσκευασία λόγω του ότι είναι ελαφρύ και ευέλικτο. Μπορεί να πάρει διάφορες μορφές, να έχει διαφορετική αντίσταση ανάλογα με το πάχος του από τον τύπο του πολυμερούς που χρησιμοποιείται. Μπορεί να συσχετιστεί με άλλο συστατικό σε πολυστρωματικά υλικά. Φαίνεται να είναι ένα μαγικό υλικό!
Ωστόσο, όπως είδαμε στην Ενότητα 8 – Προς έναν ελεύθερο από πλαστικό τουρισμό, το πλαστικό έχει αρκετές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον. Λιγότερο από το 15% της πλαστικής συσκευασίας που χρησιμοποιείται συλλέγεται για ανακύκλωση και μόνο το 9% ανακυκλώνεται, ενώ το ένα τρίτο αφήνεται σε εύθραυστα οικοσυστήματα και το 40% καταλήγει σε χώρους υγειονομικής ταφής.
Η ανακύκλωση δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Είναι μια επιλογή που πρέπει να βελτιωθεί για να είναι αποτελεσματική όταν δεν είναι δυνατή καμία άλλη καλύτερη λύση.
Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, τα απορρίμματα πλαστικών συσκευασιών αντιπροσωπεύουν απώλεια 80 έως 120 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την παγκόσμια οικονομία κάθε χρόνο.
Η πορεία προς μια κυκλική οικονομία – όπου όχι μόνο χρησιμοποιούμε λιγότερες συσκευασίες, αλλά σχεδιάζουμε τη συσκευασία που χρησιμοποιούμε, ώστε να μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί, να ανακυκλωθεί ή να κομποστοποιηθεί – θα σημαίνει λιγότερο πλαστικό στο περιβάλλον. Θα συμβάλει επίσης στην επίτευξη του στόχου του ΟΗΕ για την αειφόρο ανάπτυξη.